Guerra de la Independencia d'Angola

Guerra d'Independencia d'Angola
Parte de Guerra colonial portuguesa
Fecha	4 febreru 1961 → 25 abril 1974
Llugar	Angola
Resultáu	Revolución de los Claveles Cese de les hostilidaes Victoria política de les guerrilles
Consecuencies	Descolonización d'Angola el 11 de payares de 1975. Les guerrilles controlen el territoriu per partes, españando darréu una guerra civil ente les mesmes.
Belixerantes
Portugal Sudáfrica • FDS Sofitáu por: Rodesia Estaos Xuníos MPLA Katanga Cuba • FAR Sofitáu por: Xunión Soviética[1] Libia  Somalia[2]  Exiptu Plantía:Xeodatos Congo  Arxelia[3]  Tunicia[4]  Tanzania[5]  Guinea Alemaña del Este  Yugoslavia FNLA UNITA FLEC  Zaire • CARA Sofitáu por:  EEXX[6]  China[7][8][9]  Israel[10]  Zambia España
Comandantes
Francisco da Costa Gomes António Agostinho Neto Fidel Castro Holden Roberto Jonas Savimbi Luiz Ranque Franque Mobutu Sese Seko
Fuercies en combate
FAP: 8.000 (1961)[11] (5.000 yeren africanos)[11] 50.000 (1962)[11] 60.000 (1974)[11] 3.000-4.000 (1975)[11] SADF: 4.000-5.000 (1975)[11] MPLA:[nota 1] 8.000-10.000 (1974)[11] 27.000 (1975)[11] FAR: 2.000-3.000 (1975)[11] FNLC: 2.000-5.000 (1974)[12] FNLA: 10.000-14.000 (1974)[11][13] 22.000 (1975)[11] UNITA: 2.000 (1974)[11] 8.000-10.000 (1975)[11] CARA: 1.000-2.000 (1975)[11] FLEC: 3.000 (1975)[14]
Baxes
2.000 muertos[11] 50.000 muertos[11]
[editar datos en Wikidata]

La Guerra de la independencia d'Angola (1961 - 1975) foi'l conflictu más llargu d'África ente los independentistes angoleños y l'Imperiu Colonial Portugués, sol réxime represivu del Estado Novo. Tres la cayida del réxime'l 25 d'abril de 1974, producióse un altu al fueu y les hostilidaes remataron. Portugal reconoció la independencia d'Angola el 11 de payares de 1975, per mediu del Tratáu de Alvor.^[15] A pesar de la victoria política de les guerrilles y la descolonización esitosa, los portugueses retiráronse dexando'l país en tres puntos de control apoderaos por distintes guerrilles, polo que darréu españó la Guerra Civil Angoleña.^[16]

1. ↑ The Soviet Union and Revolutionary Warfare: Principles, Practices, and Regional Comparisons, 1988, páxs. 117–118.
2. ↑ MOSCOW'S NEXT TARGET IN AFRICA by Robert Moss
3. ↑ Algeria: The Politics of a Socialist Revolution, 1970, p. 164
4. ↑ Southern Africa in Transition, 1966, p. 171
5. ↑ Angola-Ascendancy of the MPLA
6. ↑ The Flawed Architect:Henry Kissinger and American Foreign Policy, 2004, p. 404.
7. ↑ Foreign Intervention in Africa: From the Cold War to the War on Terror, 2013, p. 81.
8. ↑ China and Africa: A Century of Engagement, 2012, p. 339.
9. ↑ Armed Forces and Modern Counter-insurgency, 1985, p. 140.
10. ↑ "Hallahmi">Beit-Hallahmi, Benjamin. The Israeli connection: Whom Israel arms and why, páxs. 63-64. IB Tauris, 1987.
11. ↑ ^{11,00 11,01 11,02 11,03 11,04 11,05 11,06 11,07 11,08 11,09 11,10 11,11 11,12 11,13 11,14 11,15} Angola-Independence Struggle, Civil War, and Intervention
12. ↑ Havanaluanda: Los cubanos na guerra d'Angola (vease Cronoloxía y artículu de xineru de 2010 La UNITA recibió la mayor parte de les sos armes de los gobiernos de Zambia y Zaire. Fuentes: Jonas Savimbi, Angola, a resistência em busca de uma nova nação, Axencia Portuguesa de Revistes, 1979; declaraciones oficiales del FLEC tres él ataque a la Seleición de fútbol de Togu el 8 de xineru de 2010.
13. ↑ Zaire - Involvement in the Angolan Civil War El FNLA tenía 2.000 homes n'Angola y 10 a 12 mil en campos d'entrenamientu en Zaire en 1974, esi país envio en 1983 a Chad 3.000 soldaos a intervenir na guerra civil.
14. ↑ Global security - Cabinda
15. ↑ Caranci, Carlos, Angola: termina la guerra de Sabimbi el irreductible, nᵘ44 de L'aventura de la Hestoria, Arlanza Ediciones, Madrid, xunu de 2002, ISSN 1579-427X
16. ↑ Crocker, Chester A.; Fen Osler Hampson; Pamela R. Aall (2005). Grasping The Nettle: Analyzing Cases Of Intractable Conflict, páx. 213.

Error de cita: Esisten etiquetes <ref> pa un grupu llamáu "nota", pero nun s'alcontró la etiqueta <references group="nota"/> correspondiente